Kabanata 2: Nakakapagtaka
Isa sa pinaka hinihintay ng lahat ng bata taon-taon ay ang bakasyon. Hindi kasi nila kailangang isipin ang skwela, malaya silang nakakapag laro ano mang oras nila gustuhin.
Para kay Buboy, itong bakasyon narin ang isa sa pinaka masayang araw para sa kanya. Marami kasi siyang oras para maghanap ng gagamba. Kasama niya ngayon ang kaibigang si Tonyo habang sinusuot nila ang masukal na parte sa paanan ng bundok.
Nauuso ngayon sa kanila baryo ang pag-papaaway ng gagamba, sa silong ng puno ng Acasia kada hapon ay makikita mo ang mga grupo ng mga kabataan, mga bata at maski matatanda na nag-papaaway ng gagamba. Ang ilan sa mga ito ay nakikipag pustahan pa.
"Boy, tignan mo 'to may sapot, halika hanapin natin." Sabi nito sa kaibigan.
Agad na sumunod si Buboy sa tawag ni Tonyo. Nilapitan niya itong habang abala sa pagsunod sa sapot na nakita.
Isang linggo na ang nakalipas matapos makita ni Buboy ang kaganapan sa bahay nila Tonyo. Hanggang ngayon ay wala parin siyang lakas ng loob na tanungin o komprontahin ang kaibigan tungkol dito.
Malaking bagay din kay Buboy ang nakitang pang-yayari lalo na sa kanyang sarili. Tila kasi ay madalas na nitong nabibigyang malisya ang bawat kilos ng kanyang Tatay. Gustuhin man ni Buboy na 'wag mag-isip ng kahit na ano ay hindi niya ito mapigilan, lalo pa't laging bumabalik sa kanyang murang isip ang pag subo ni Tonyo sa matabang burat ng sarili nitong Ama.
Mag tatanghaling tapat na ng maisipan ng dalawa na tumigil sa pag hahanap ng gagamba. Hawak ni Buboy ang isang maliit na kahon na may lamang limang gagamba habang ang kay Tonyo naman ay tatlo.
"Benta natin 'to, bibilihin 'to nila Kuya Sadam." Sabi ni Tonyo.
"Ayaw ko, ipapalaban ko 'to sa kanila" Sagot naman ni Buboy.
Tirik na tirik ang araw habang nilalakad ng dalawa ang masukal na daan. Pawisin ang dalawang bata habang binabaybay nila ang daan sa masukal na gubat. Sa 'di kalayuan ay tanaw na tanaw na nila ang ilog. Rinig din nila ang kwentuhan ng dalawang lalaking nagpapaligo ng kalabaw.
"Sobra na talaga ang init ng panahon ngayon, kawawa ang mga tanim." Sabi ng isang lalaki.
"Maya't maya nga rin ang aking patubig, aba'y sayang sa gasulina. Buti sana kung mababawi ang gastos sa anihan." Sagot ng isa.
Hindi naman nakatakas sa paningin ng dalawang bata ang tila ba nang-aakit na tunog ng agos ng tubig mula sa ilog. Idagdag pa ang mainit na paligid.
"Ligo muna tayo Boy, mamaya na tayo umuwi. Ang sarap ng tubig ang lamig!" Sabi nito.
Sandaling nag dalawang isip si Buboy. Mag aalas dose na at hindi pa sila nanang haliaan. Masarap ang tubig sa ilog, pero natatakot siyang mapagalitan ng kanyang Nanay.
"Hindi pwede Tonyo, hindi ako nag-paalam kay Nanay, e baka napagalitan ako." Sabi nito.
Hindi pa man halos natatapos sa sinasabi si Buboy ay nakita na niya ang kaibigang nag huhubad ng suot para mag tampisaw sa tubig. Tanging ang brief nalang nito ang suot.
"Dali na Boy! Maligo kana!"
Aminado si Buboy na gusto rin niyang maligo. Pero hindi niya maikubli ang kaba, sigurado siyang kapag hindi pa siya umuuwi ay palo ang aabutin niya, pero sa kabilang banda ay hindi maiwasan ni Buboy ang maakit sa malinaw at malinis na tubig ng ilog.
"Sige na nga, pero mabilis lang ha." Sabi nito at dali-dali ring tinanggal ang mga suot.
Sa 'di kalayuan ay napukaw ng dalawang bata ang atensyon ni Orlan at Edwin. Parehas silang nag-papaligo ng kalabaw ng marinig nila ang tawanan ng dalawang bata.
Dahil sa lakas ng tampisaw nila sa tubig ay nabulahaw ang mga kalabaw at nag-sitayuan ang mga ito sa ilog dahilan para tumayo si Orlan na nag-papahinga sa silong ng Acasia para sawayin ang mga ito.
"Pssst, 'wag niyo masyadong laruin ang tubig, nabubulahaw ang mga kalabaw." Saway niya rito.
Huminto ang dalawang bata sa pag-lalaro. Napansin ni Orlan na ang isa sa mga bata ay ang anak ng kanyang pinsan. "Buboy, alam ba ng Nanay mo na naliligo ka rito?" Sabi nito.
Napatayo si Buboy sa ilog. Agad niyang nakilala ang lalaking sumaway sa kanila. Laking gulat nito ng makita ang Tito Orlan niya ito. Agad siyang kinabahan at umahon sa ilog.
"P-pauwi narin po kami Tito, s-si Tonyo kasi." Mabilis na pinatuyo ni Buboy ang kanyang katawan para maisuot ang mga damit. Nanatili namang nasa tubig ang kaibigang si Tonyo.
“Malalagot ka talaga sa Nanay mo!” Pang-aasar pa nito.
Hindi tuloy maiwasan ni Buboy ang pag kataranta. Alam niyang malalagot talaga siya sa Nanay niya kapag nalaman nitong naliligo siya sa ilog.
“Tonyo, umuwi na tayo!” Tawag niya sa kaibigan.
Sasagot na sana si Tonyo ng unahan ito ni Orlan. “Hind muna uuwi si Tonyo, Boy, dito muna siya at kakausapin ko pa.” Nilingon ni Orlan ang kasamang si Edwin. “Pssst, Edwin! Samahan mo nga itong si Buboy pauwi.” Sabi nito.
“Huh? E, mamaya pa ako uuwi, hindi pa tapos maligo itong kalabaw.” Sagot naman ni Edwin dahilan para mapakamot ng ulo si Orlan. Tila ba naasar nitong nginuso si Tonyo na ngayon ay naliligo parin sa ilog. Dahil sa ginawa ni Orlan ay tila ba naintindihan agad ito ni Edwin.
Kahit naguguluhan ay hindi na sinubukan pang mag-tanong ni Buboy. “Sige na, umuwi kana doon ay baka hinahanap kana. Sasamahan ka ni Edwin pauwi.” Sabi ng kanyang Tito.
“K-kahit hindi na ‘to, kaya ko naman umuwi.” Sabi ni Buboy. Napahigpit ang kapit nito sa kahon na may lamang gagamba.
Iniisip niya na baka isumbong siya ng mga itong naliigo siya sa ilog.
“Sige na, baka mamaya habulin kapa ng mga aso diyan kila Mang Saldy. Sige na Edwin, hatid mo na ‘to.”
Dahil mapilit ang Tito Orlan niya ay walang nagawa si Buboy. Bago pa man sila makaalis sa ilog ay rinig pa niya ang sigaw ng kaibigan ng kanyang Tito na si Edwin. “Gago baka pagurin mo ‘yan, hintayin niyo’ko!” Sigaw nito.
Isang malakas na tawa lang ang sagot ni Orlan sa kaibigan na siyang ipinag taka ni Buboy. Pagurin? May iba paba silang gagawin? Mag-hahanap ba uli sila ng gagamba at hindi siya isasama? Agad naman siyang nakaramdam ng inggit. Bakit ay si Tonyo ang isasama nila at hindi siya?
“K-kuya Edwin, mag hahanap ba kayo ng gagamba?” Tanong ni Buboy sa kaibigan ng kanyang Tito Orlan na si Edwin.
“Ha? Hindi, ‘no. Bakit mo natanong?”
“E, kasi sabi niyo ‘wag pagurin. Ano pong gagwin niyo?”
Isang malakas na halakhak ang pinakawalan ni Edwin. “Nako, bawal sa bata ‘yon, tanong mo nalang sa Tito mo.” Sagot nito na mas ipinag taka ni Buboy.
“Bawal sa bata? E, bakit andoon po si Tonyo?”
Napahinto ng lakad si Edwin dahil sa tanong ni Buboy. Ginulo nito ang buhok ng bata. “Nako, kung alam mo lang, parang hindi na bata yang kaibigan mo.” Sabi nito sabay tawa ulit.
Mas lalo namang naguluhan si Buboy sa naging sagot nito. Parang hindi na bata si Tonyo? Ano ibig nila sabihin?
Comments
Post a Comment